14, జనవరి 2011, శుక్రవారం

మా ఇంట సంక్రాంతి


అందరు.. గతం గతః  అంటారు కానీ.. గతాన్ని తలుచుకుంటే ఎంత బావుంటుందో.. కదా, అందమైన బాల్యం, అమ్మ మూరిపాలు, అల్లరి ఆటలు.. అబ్బో ఒకటి ఏమిటి బలే వుండేది లే.. ఇంతకు ముందు నేను చెప్పిన్నట్టు.. సంక్రాంతి సెలవలు రాగానే.. మేము, చిన్న అమ్మ వాళ్ళం, అత్త వాళ్ళు అందరం తాతయ్య దగ్గరకు వెళ్ళేవాళ్ళం.పండగకి ఒక 3 రోజులు ముందుగానే సందడి మొదలు అయ్యేది..  అరిసెలు, చక్రాలు, మిఠాయి, లడ్డులు వండటం లో అమ్మ , అత్త లు అంత బిజీ గా వుండేవాళ్ళు.. మేము(అంటే పిల్లలు అందరం) కూడా నాన్న, బాబాయి.. పిండి దంచుతుంటే, వాళ్ళకి నీళ్ళు, టీ , కాఫీ ఇవ్వటం లో బిజీ గా వుండేవాళ్ళం. చుట్టూపక్కల అంత వుండేది మా చుట్టాలే.. వాళ్ళు కూడా తల ఒక చెయ్యి వేస్తూ , కబుర్లు చెప్తుంటే బలే వుండేది.
                                                     
ఇక్కడ బియ్యపు పిండి దంచుతుంటే, ఆ పక్క ఆడవాళ్లు బెల్లపు పాకం చేసేవారు.. మేము , పాకం దగ్గరికి , పిండి దగ్గరికి అటు ఇటు తిరుగుతూ.. పిండి ని పక్కని బట్టలకి పూసుకుంటూ, తిట్లు తింటూ.. సిగ్గులేకుండా ఇంకా ఎక్కువ గొడవ చేసేవాళ్ళు..  అమ్మ వాళ్ళు ఎప్పుడైనా చెయ్యి ఎత్తితేయ్.. దీవార్ సినిమా లో డైలాగ్ లా మేము కూడా "మేరి పాస్ తాతయ్య హై" అని చెప్పి వాళ్ళని బయపెట్టే వాళ్ళం. అరిసెలు చేయాలి అంటే ముందు చలిమిడి చెయ్యాలి కదా.. అలా చేస్తున్నప్పుడు మేము కూడా ఒక చెయ్యి వేసేవాళ్ళం.. సహాయం చెయ్యటం  కోసం అనుకుంటే మీరు పొరపడినట్టే..చెయ్యి పెట్టినట్టే పెట్టి ఒక పెద్ద ముద్ద ని తీసుకొని.. పరుగో పరుగు.. అల అ చలమిడి ముద్ద ని గడ్డివాము మీద తింటూ వుంటే ఆ మాజా నే వేరు.. ఇంక బూంది , లడ్డులు చేస్తున్నప్పుడు కూడా ఇలా మా గొడవ మా తాత గారి సహకారం తో నిరాటంకంగా లేతబెల్లపు పాకం లా సాగుతూఊఊఉ  వుండేది..

భోగి రోజున మా బోగాలు గురించి ఎంత చెప్పిన తక్కువే.. ముందే రోజే.. ఇంట్లో వున్న పాత సామానుని., బర్రెల కొట్టం లో పాత తట్టలని పోగు చేసి పెట్టేవాళ్ళం. పొద్దునే ఐదు కల్ల లేపేవారు.. అందరం కలిసి ఇంటి వెన్నకి వెళ్లి, పోగు చేసిన సామాను మీద కిరసనాయులు చల్లి నిప్పు పెట్టె వాళ్ళం.. మా ఇంటి వెనకాల అంత పోలలే ఉండేవి.. పొగమంచు లో పచ్చ్చదనం కనిపించి కనిపించక ..ఎంత బావుండేదో.. అంత చలి లో.. తాతయ్య , నేను ఒకే రగ్గు కపోకొని.. చలి కాచుకునే వాళ్ళం..అన్ని కోట్లు ఇచ్చి ఆ ఆనందం ఇప్పటికి రాదూ.. ఈ లోపు అమ్మ వాళ్ళు వేడి వేడి కాఫీ తెచ్చేవారు.. తరవాత ఆ బోగి మంటలలో పెద్ద పెద్ద కాగులు పెట్టి నీళ్ళు కాచుకొని స్నానాలు కానిచ్చే వాళ్ళం. ఇవ్వన్ని కాకుండా ఇంటి ముందు ముగ్గులు , హరిదాసు హడావిడి అంత చెప్పిన తక్కువే..

సంక్రాంతి పండుగ రోజున..అందరికి కుంకుడు రసం తో తలస్నానం చేపించేయ్ వారు, అప్పటి దాక మా పార్టీ వుండే తాత గారు.. ఆ ఒక్క రోజు మటుకు అమ్మ వాళ్ళ తో కలిసి మాతో బలవంతం గా తలస్నానం చేపించేయ్ వారు.. కొత్త బట్టలు వేసుకొని  వచ్చే లోపు, అమ్మ వాళ్ళు బాండి పెట్టి గారెలకి రంగం సిద్ధం చేసే వారు.. అల వేస్తూ వుంటే మేము ఇలా లాగిస్తూ వుండేవాళ్ళం.. అమ్మ ఏమో పిండి ని కవర్ మీద పెట్టి, చక్కగా గా వత్తి , బాండి లో వేస్తే.. చిన్నమ్మ వాటిని నూనె లో వేగించి బయటకు తీసేది.. తీసిన వాటిని మా అత్త మాకు ప్లేటులో పెడుతువుండేది..  ఇక్కడ మా తాత గారు ఎంటర్ ది డ్రాగన్ లా వచ్చి పిల్లలకి పోటి పెట్టేవారు.. ఎవరు ఎక్కువ గారెలు తింటే వాళ్ళకి అన్ని గాలిపటాలు కొనిపిస్త అని చెప్పారు.. ఇంక మేము ఆగుతామా.. "కళ్యాణ్ రామ్ కత్తి స్టైల్ లో " పది , ఇరవయ్ , లెక్కమీ ఓపిక " అన్నట్లు , సెహ్వాగ్ బెట్టింగ్ చేసిన్నట్టు , వాయులు వాయలూ తినేసే వాళ్ళం.. ఇసుగు పుట్టి ఆడవాళ్లు ఇంక ఎన్నిరా . అని ఇసుకు కుంటే  , మా తాత.. "పిల్లలకి దిష్టి పెడతారే" అని గయ్యిన లేగిసే వాళ్ళు..ఇవి కాకుండా..నాకు ఇష్టమైన కొత్త బియం తో చేసిన "పరమాన్నం" కూడా వుండేది. బుజ్జి పొట్టకి ఆ రోజుల్లో ఎన్ని కష్టాలో పాపం.. కొత్త బియం అంటే తెలియని వాళ్ళు ఎవరైనా వున్నారా ? వున్న లేకపోయినా చెప్పటం నా బాధ్యత.. పొలం నుంచి తెచ్చిన వరిని , రోట్లో వేసి దంచి, పొట్టును మటుకు తీసేసేవారు.. ఏమ్మాతరం పాలిషింగ్, గీలిచింగ్ చెయ్యని మంచి బియం అన్నమాట..  

ఇంక చివరి రోజు , ఒక నాటు కోడి ని తెచ్చేవారు.. ఒక సరి ఏమైంది అంటే.. పండగ కి ఒక రెండు రూజుల ముందే కోడి ని తెచ్చారు.. ఆ రెండు రోజులలో .. ఆ కోడి మాకు మచ్చిక అయ్యింది.. చివరని రోజున చంప పోతుంటే పెల్లంధారం ఒకటే ఏడుపు.. ఇంకేం చేస్తారు.. మా కోసం దానిని చంపలేదు.. ఇంక ఇలాంటివి చాల తీపి గుర్తులు వున్నాయి.. అందరికి పండగలు అంటే వాళ్ళ ఊరు, ఇల్లు గుర్తుకు రావ్వొచ్చు.. కానీ నాకు మా తాత గారే గుర్తుకు వస్తారు.. అంతగా .. చివరికి నేను ఇంజనీరింగ్ చెన్నై లో చేరకకూడా.. సంక్రాంతికి గుంటూరు వెళ్ళకుండా , డైరెక్ట్ గా మా తాత దగ్గరకే వెళ్ళే వాడిని.. ఒక పీడా టీవీ పట్టే డబ్బా నిండా తినుబండారాలు చేసి నాతో పటు స్టేషన్ కి వచ్చి మరి ట్రైన్ ఎక్కించేవారు.ఇవి కాకుండా.. మా అమ్మ చేసే califlower  పచ్చిడి అంటే నాకే కాదు మా హాస్టల్ లో వుండే వాళ్ళ అందరికి ప్రాణం..

ఇవ్వని కాకుండా సంక్రాంతి ముగ్గులు, పక్కంటి వాళ్ళతో పోటి కోసం అమ్మ తో కొట్లాడి మరి ముగ్గులు వేయించేయ్ వాళ్ళం వాటిని మనం ఇంకో పోస్ట్ లో చూదాము..

ఇంక ఇలాంటివి చాల సంగతులు వున్నాయి.. రేపు సంక్రాంతి కదా గుర్తుకువచ్చి ఇవ్వని పోస్ట్ చేశా... ఏదో ఆఫీసు లో వుంది హడావిడి గా రాసాను.. చిన్న చిన్న తప్పులు  వుంటాయి.. చూసి చూడనట్టు వుండాలి.. :)

అందరికి సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు..సంక్రాంతి మా లక్ష్మి అందరికి శుభాలు కలుగ చెయ్యాలి అని మనస్పూర్తి గా కోరుకుంటున్న..
అన్నటు మరిచాను, పోయిన ఏడాది.. సంక్రాంతి మీద ఒక కవిత రాసాను.. అప్పట్లో తెలుగుని ఇంగ్లీష్ లో రాసే వాడిని.. ఏమి అనుకోవద్దు.. ఆ కవిత ని చూడాలి అంటే ఇక్కడ క్లిక్ చెయ్యండి.. 

31, డిసెంబర్ 2010, శుక్రవారం

నా మిత్రులు అందరికి నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు


2010  నా జీవితం లో ఒక మరుపురాని సంవత్సరం . కాకపోతేయ్ ఆంధ్ర లోనే ఎప్పుడు చుసిన బందులు , గొడవలు... 2011  లో అయినా గొడవలు లేకుండా అందరం సంతోషం గా వుండాలి అని బాబా ని కోరుకుంటున్న  . 

ఇక నా బ్లాగ్ మిత్రులు అయినా, శిశిర, అపర్ణ , శివరంజని , నేస్తం అక్క , రెడ్డి గారికి , వేణు రామ్ , ఆదిత్య , ప్రవీణ్ , హరి , అశోక్ రెడ్డి .. మీ అందరికి కూడా హ్యాపీ న్యూ ఇయర్. ఈ సంవత్సరం మీకు , మీ కుటుంబాలకి.. అంత మంచి , శుభం జరగాలి అని కోరుకుంటున్న ..

అందరికి శుభం జరగాలి అని విష్ చేస్తూ.. మీ శశిధర్

15, డిసెంబర్ 2010, బుధవారం

అమ్మలార.. జిందాబాద్..




మొన్న ఒక పేపర్ లో చదివిన వార్త ఇది. ఆ వార్త చదివాకా.. మహిళా నీకు జోహారు అని అనకుండా ఉండలేం..

సాదారణం గా ఒక సగటు మనిషి  తట్టుకునే అత్యంత నెప్పి  42   బెల్ల్స్( నెప్పి ని కొలిచే కొలమానం ఇది)  అంట. కానీ ఒక శిశువుని జన్మ నివ్వటానికి ఆడవారు 57 బెల్ల్స్  నెప్పి ని తట్టుకోవాలి.  అందుకే అంటారు ఏమో.. జన్మ ని ఇవ్వటం .. ఆడదానికి పునర్జన్మ లాంటిది అని..

బాపు - రమణ చెప్పినట్టు , మొగుడు - పెళ్లలలో ఇద్దరు సమానమే.. కానీ మొగుడు కొంచం ఎక్కువ సమానం లాగా.. ఇంత నెప్పి ని ఓర్చుకొని జన్మ ని ఇవ్వటం వల్లనేమో.. పిల్లలకి అమ్మ నాన్న మీద సమానమైన ప్రేమ చూపిస్తారు.. కానీ అమ్మ కి ఇంకొంచం ఎక్కువ సమానం అన్నమాట.. :)

7, డిసెంబర్ 2010, మంగళవారం

నాకు తెలిసినంత లో ప్రశాంతం గా వుండటం ఎలా అంటే..???


 మానసిక ప్రశాంతత వుంటే జీవితం సాఫీగా వెళ్ళినట్టే, కానీ మనలో ఎంత మంది ప్రశాంతం గా వున్నారు..లేకపోతేయ్ ఎందుకు లేరు...అస్సలు మన సమస్యలు ఏమిటి అని ఒక్కసారి
అలోచించి మనం ఇలా చిరాకు గా / లేక బెంగ గా  వుంటే అవ్వన్నీ పరిష్కారం అవుతాయి అంటే ఇలాగే చిరాకు గా వుండండి.

ప్రతి సమస్యకి ఒక పరిష్కారం తప్పక వుంటుంది, పరిష్కారం లేకపోతేయ్ అస్సలు అది సమస్యే కాదు.. నేను ఇక్కడ మీ సమస్యలకి పరిష్కారం ఏమి చెప్పను కానీ , ఆ సమస్యల వల్ల వచ్చే చిరాకులని ఎలా తరమికొట్టాలో చెపుతా...

-->మనసు ప్రశాంతం గా లేకపోతేయ్ ఒక్కసారి కళ్ళు మూసుకొని మీ జీవితం లో ఆనందం గా గడిపిన క్షణాలని ఒక్కసారి గుర్తుతెచ్చుకోండి.. లేకపోతేయ్ మీ ప్రాణ స్నేహితడుకి మీ సమస్యని చెప్పండి.. దానితో పాటు మీ మనసు కూడా ఏమి బాలేదు అని చెప్పండి..మీ స్నేహితుడు వెంటనే మీకు సాంత్వన కలిగించేయ్ మాట చెపుతారు.. ఇంకా నీకు నేను వున్నా అని చెప్పే స్నేహితుడు మాటలే కొండంత అండగా గా వుంటాయి..

--> మీరు చిరాకు  లో వున్నారు,,అప్పుడు మీ అమ్మ నాన్నలో , మీ ఆవిడో ఫోన్ చేస్తే. వీలు ఐతేయ్ ఫోన్ తీసి , మల్ల చేస్తాను అర్జెంటు పని లో వున్నా అని చెప్పండి.. చాల మంది ఫోన్ కట్ చేయటమో.. లేకపోతేయ్ ఫోన్ ఎత్తి తమ చిరాకు అంత ఫోన్ లో చూపిస్తారు.

--> ఆఫీసు లో ఎక్కువ పని వుంది , మీకు నేను ఈ పనులన్నీ చేయగలన అని ఒక చిన్న అనుమానం వచ్చింది అనుకోండి. వేంటనే మీ కుటుంబం ఫోటో చుడండి.. నన్ను నమ్మండి మీకు వేంటనే కొండతంత బలం రాకపోతేయ్ ఒట్టు.

--> నా లాగా బ్రహ్మచారులు  ఐతేయ్ , ఇంటికి వెళ్ళగానే సుబ్బరంగా వంట వండేసేయండి. స్త్రెస్స్ మొత్తం అల రిలీజ్ అయ్యిపోద్ది.. మీకు పెళ్లి ఐతేయ్ , హ్యాపీ గా వైఫ్ కి వంట లో సాయం చేయండి.. లేకపోతేయ్ వంటిటిలో వుంది కనిసం కబుర్లు అయిన చెప్పండి.. అంతేయ్ కానీ.. టీవీ చూస్తూ విలువైన టైం లో వేస్ట్ చెయ్యవద్దు.

--> వీకెండ్స్ లో ఇంటి పని తప్పితేయ్ ఇంకా వేరే పని పెట్టుకోవ్వదు.పెళ్లి అయిన వారు.. నెల లో రెండు వారలు అయిన మీ బాగస్వామి కి నచ్చేలా ప్లాన్ చేసుకోండి..ఇంకా చిన్న పిల్లలు వుంటే వాళ్ళతో గేమ్స్ ఆడండి.

--> చివరి గా ఒక విషయం, మనం పని చేసీ కంపెనీ కంటే మన కుటుంబం ఎంతో ముఖ్యం .. ఇది కాకపోతేయ్ ఇంకో కంపెనీ.. కానీ కుటుంబం అల కాదు.. జీవితానికి డబ్బు కావాలి కానీ డబ్బే జీవితం కాదు
ఇంకా చాల .. ఇలాంటి చిన్న చిన్న ఫార్ములాస్ ఫాలో ఐతేయ్ మనం ఎప్పుడు నవ్వుతు నవ్విస్తూ వుంటాం..

నోట్:- కొంచం క్లాసు ఎక్కువ పీకానా ??? స్నేహితుడికి నాలుగు నెలలల క్రితం పెళ్లి అయ్యింది.. పెళ్లి అయిన తర్వాత ఎప్పుడు చూసిన స్త్రెస్స్ స్త్రెస్స్ అంటున్నాడు.. వాడికి ఒక క్లాసు పీకి , అదీ క్లాసు ని ఇక్కడ రేపెఅట్ చేశా.. 

ఈ సారి ఒక కామెడీ సంఘటనతో మీ ముందు కు వస్తా..

28, నవంబర్ 2010, ఆదివారం

ప్రియురాలి మీద ఒక చిన్న కవిత

అప్పుడే పడుతున్న తొలకరి జల్లు ని చూస్తూ.. తన హృదయ నెచ్చలి గురించి ఎలా ఒక అబ్బాయి ఎలా తలుచుకుంటాడు, అని ఒక చిన్న కాన్సెప్ట్ మీద ఈ కవిత రాసాను..



నీ  మువ్వల  సవ్వడి  లాంటి  ఈ  వర్షపు  జల్లు ...
నీ  అందమైన  నవ్వు ని మరిపించే  ఆ  హరివిల్లు ...
నీ  సొగసైన  కురులను  జ్ఞప్తికి  తెచ్చే  ఆ  నల్లటి మబ్బు తెరలు ...
నీ  సాంగత్యం  లో  హాయిని  గుర్తుకు తెచ్చే  ఈ  మలయ మారుతాలు ...
ఏమని  చెప్పను ఎలాగని చెప్పను.. పడుతున్న ఈ తొలకరి జల్లు లో అడుఅడుగున్నా నీ జ్ఞాపకాలే..


నోట్:-ఇలాంటి కవితలు ఇంతక ముందు రాసే వాడిని.. కానీ నా స్నేహితులు ఎవరు రా ఆ అమ్మాయి అంటే.. నేను ఎవరు లేరు.. నా ఒహలకు రూపం అంటే ఒక్కడు నమ్మే వాడు కాదు.. అందుకే రిస్క్ ఎందుకు లే.. అని రాయటం మానివేస.. ఇది నేను ఇక్కడ ఎందుకు చెపుతున్నాను అంటే. మీరు కూడా నేను ప్రేమ లో వున్నా అని ఫిక్స్ అయ్యి.. కామెంట్స్ పెదతారు ఏమో అని ముందు చూపు అన్న మాట..

చిన్న సహాయం :- పైన నేను చెప్పిన పోలికలతో ఎవరు అయినా అమ్మాయి  కనపడితేయ్ నాకు చెప్పండి.. వెంటనే సంబంధం ఫిక్స్ చేయతంకి మా అమ్మ ని నాన్న ని పంపిస్తా.. :)  ప్లీజ్ ప్లీజ్ ఈ ఒక్క సహాయం చేయండి..

22, నవంబర్ 2010, సోమవారం

ఆంధ్ర ప్రదేశ్ రాష్ట్ర జెండా ఎలా ఉంటుందో మీకు తెలుసా...?

అస్సలు ఒక రాష్ట్ర అవతరణ ఎందుకు చేస్త్తారు..? ఒకే బాష మాట్లాడి, ఒకే సంప్రదాయాన్ని పాటించే వాళ్ళ అందరిని ఒక రాష్ట్రము లాగా చేసారు.. మనం మన తెలుగు వాళ్ళు అందరు కలిసి ,ఎంతో కష్టపడి మనకంటూ ఒక రాష్ట్రాన్ని సంపాదించుకున్నము . తెలుగు వాడు అంటే మద్రాసీ అనుకుంటున్న తరుణం లో మన కంటూ ఒక గుర్తింపు తెచ్చుకున్నాం. అలాంటిది ఇప్పుడు కొంత మంది రాజకీయ నాయకుల కుటిల రాజికీయాల వాళ్ళ..మరల నేను తెలుగు వాడిని అంటే.. , మీది కోస్తా లేక తెలంగాణా అని అడిగేల చేసుకున్నాం.. ఆ విషయాల లోకి నేను పోవటం లేదు.. ఎన్ని గొడవలు వున్నా.. అవతరణ వేడుకలు అనేది జరగాలి.. కానీ జరిగింది ఏమిటి..?


ఆంధ్ర లో అవతరణ రోజున జరిగిన గొడవల్ని నేను మర్చిపోలేను. అస్సలు రాష్ట్రాని ప్రేమించటం అంటే ఏంటో కన్నడ వాళ్ళని చూసి మనం ఎంతో నేర్చుకోవాలి.. మనలానే కన్నడ వాళ్ళకి November 1st   రాష్ట్ర అవతరణ దినోత్సవం. వాళ్ళు ఎంత గ్రాండ్ గ చేసుకున్నారు అంటే.. ఎక్కడ చూసినా కానీ కర్ణాటక జెండాలే.. ఇన్ఫోసిస్ ,Accenture, IBM లాంటి ఆఫీసుస్ మీద కూడా కర్నాటక జెండాలు ఎగురవేసారు..
మన వాళ్ళు సరే సరి.. హైదరాబాద్ లో అంటే తెలంగాణా గొడవ అనుకుందాం.. మరి విజయవాడ , గుంటూరు , వైజాగ్ లాంటి సిటీస్ లో ఎందుకు చేయలేదు..? చేసిన మన భారత జెండా ఎగురవేసారు కానీ.. మన  జెండా ఎక్కడ ఎగురవేసారు? అస్సలు మనం రాష్ట్రాని కంటూ ఒక జెండా నే లేదా..

ఎంత మందికి మనం రాస్త్రానికి అంటూ ఒక ప్రత్యేక జెండా వుంది అని తెలుసు..? . అస్సలు ఈ పోస్ట్ నేను రాయటానికి కారణం ఏంటో తెలుసా.. మా ఇంటి దగ్గర వున్నా ఒక ఇస్త్రీ బండి..  నిజం.. November 1st ఆ ఇంస్త్రి బండి అబ్బాయి తన బండిని ఒక కర్ణాటక జెండా గ మార్చివేశాడు. ఇదిగో ఈ ఫోటో చుడండి మీకే తెలుస్తుంది.అప్పుడు నాకు అనిపించింది మన రాష్ట్ర జెండా ఎంటా అని.. సరే అని మా తమ్ముడు కి ఫోన్ చేశా , ఏరా సెలవ మీకు ఇవ్వాళా అంటే.. సెలవ ఎందుకు అని అనడిగాడు.? అలా వుంది మన పరిస్థిది..



మన రాష్ట్రానికి వున్నా జెండా ని నా చిన్నప్పుడు విజయవాడ ప్రకాశం బ్యరెజీ దగ్గర చూసా. నీలం రంగు లో వుంటుంది.. గూగుల్ లో కూడా వెతికా .. కనపడుతుంది ఏమో అని.. లేదు.. ఆంధ్ర ఫ్లాగ్ అని టైపు చేస్తే.. ఏదో ఏదో చూపిస్తోంది.. ఎవరి దగ్గర అయిన ఆంధ్ర ఫ్లాగ్ పిక్చర్ వుంటే నాకు పంప గలరు.

రాధా గారికి పేద్ధ థాంక్స్ అండి.. మీ వల్ల నాకు ఇవ్వాళా ఆంధ్ర ఫ్లాగ్ చూసే అదృష్టం కలిగింది.. ఇది కరెక్ట్ , ఏమో తెలియదు... కానీ ఈ జెండా ని చూస్తున్నప్పుడు చాల మంచి ఫీలింగ్ కలిగింది.. 

ఇది అండి ఇప్పటి వరుకు నాకు అందిన సమాచరం ప్రకారం.. మన రాష్ట్ర జెండా ఇది..



15, నవంబర్ 2010, సోమవారం

అమ్మ కి ఆసలు అర్ధం ఏమిటి.. అస్సలు రూపం ఏమిటి...

ఈ మధ్య కాలం లో నేను స్టొరీ చదువుతూ.. నాకు తెలియకుండా.. కళ్ళ వెంట.. చివర్లో నీళ్లు తెప్పించిన కధ ఇది..
"అమ్మ" గురించి ఎవరు ఎన్ని సార్లు రాసిన.. ఎన్ని సార్లు చెప్పిన.. యింక వినాలి చదవాలి అని అనిపిన్స్తుంది.. అదేయ్ "అమ్మ" పేరు లో మహత్తు..
                  ఈ ప్రపంచం లో అమ్మ ఒక్కటే ముందుగ తన బిడ్డ గురించి అలోచించి. తర్వాత తన గూర్చి ఆలోచిస్తుంది.. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతేయ్ ఎన్నో.. అస్సలు నన్ను ఇంత గా కదిలించిన కధ ఎంట అనుకుంటున్నారా.. ఇది ఇక్కడ పబ్లిష్ చేస్తున్న..  పిక్చర్ మీద క్లిక్ చేస్తేయ్. చదవటానికి సులువు గా వుంటుంది..
కధ చివర్లో.. "అరేయ్ అమ్మ కి పూలు పూచాయి రా , అమ్మ మెత్తగా వుంది రా" అని ఆ బాబు చెపుతుంటే.. ఎందుకో ఆ సన్నివేశాన్ని ఊహించి.. అప్పుడు ఆ మాతృమూర్తి.. హృదయస్పందన ఎలా వుంటుందో.. అని ఆలోచించ గానే.. నా కళ్ళ వెంట నీరు వచ్చేసింది.. 

నిజం గా ఇంత గొప్ప గా రాసిన.. శ్రీనివాస్ గారికి.. నా వందనాలు..